Het vervolg. Spannende verhalen!

Hier nog een verslag van papa en ik.
Oké na Gili Air kwamen we terug in Amed voor één dag. We werden aan de haven opgehaald met twee scooters. We hadden eigenlijk veel te veel bagage bij en er waren maar twee scooters voor vijf mensen (twee chauffeurs en wij)... Maar op een of andere manier is het gelukt. Dat moet nogal een zicht geweest zijn. Spijtig genoeg hebben we geen foto. We zijn dan dus één dag in een bungalow van een duikcentrum geweest. Ze hadden een goed zwembad en lekker eten. We hebben een beetje relax gedaan want mama en ik moesten weer een beetje bekomen van de speedboot. Gelukkig waren we weer snel beter. De mensen van het duikcentrum hebben dan aan chauffeur geregeld om de dag erna naar Singaraja te rijden. Dat is een rit van drie uur tot in het noorden. Zo gezegd, zo gedaan.

De dag nadien zijn we dus naar Singaraja gereisd. Dat was de vroegere hoofdstad van Bali. We hadden een toffe chauffeur die af en toe stopte om naar het toilet te gaan of even op te frissen. De toiletten zijn niet altijd even proper en vaak moet je gaan staan op plankjes met daartussen het toilet. Je kan ook niet doorspoelen. Soms zijn de toiletten ook wel goed, zoals in onze huisjes, in ziekenhuizen en zo. 

Uiteindelijk zijn we aangekomen in een dorpje net naast Singaraja. Daar was ons nieuwe huisje, bij Alec, een Engelsman die hier al heel lang woont met zijn lieve vrouw Yanti. Ze hebben nog een zoon (naam=Eko) van 14 en een dochter van 9! Haar naam is Tchinta, wat ‘liefde’ betekent in het Indonesisch. Zij is mijn nieuwe vriendinnetje.. We verstaan elkaar ondertussen al goed en ik heb al veel Engels bijgeleerd.  Ik heb ook net ontdekt dat je eigenlijk Cinta moet schrijven (en je zegt TSJINTA).
Het huisje hier heet Taman Sari.

De eerste dag hier hebben we een beetje gezwommen en daarna zijn we naar het strand geweest in Lovina. Lovina vonden papa en mama niet zo leuk want er waren veel te veel toeristen, vooral dan Nederlanders met teveel lawaai en kinderen die onbeleefd eten met hun mond wagenwijd open, en dan smakken. Vooral mama vindt dat vies. Dat was ook wel een beetje. ’s Avonds zijn we dan gaan eten daar en daarna niet meer terug geweest. 

De tweede dag zijn we naar Singaraja stad geweest. Daar zijn geen toeristen, alleen wij. We hebben de markt bezocht en ik heb slippers met een hakje gekocht. Mama wou ze ook maar ze hadden haar maat niet. Ze heeft namelijk reuzenvoeten vergeleken met de Indonesische vrouwen. En papa moest op de markt de hele tijd bukken om nergens tegen te lopen. 

Daarna hebben we nog de Chinees boeddhistische tempel bezocht, en in de kleine straatjes rond gewandeld. Er waren weer heel veel mensen die naar mij keken en mijn foto wilden. Meisjes van mijn leeftijd werden helemaal gek als ze mij zagen, hihi.
Na Singaraja zijn we naar een boeddhistisch klooster in de bergen geweest. Dat was heel mooi en rustig, en er waren mensen aan het mediteren. Overal waren er ook mooie bloemen en planten en beelden. 

Aan het einde van de dag zijn we nog naar een hindoetempel geweest met warmwaterbronnen. Daar hebben we nog even gezwommen, al was dat wel heel warm. Gelukkig was er een iets frissere douche voor nadien. 
’S Avonds zijn we gaan eten in een lokale warung bij ons huisje. Alec zei dat we door de rijstvelden moesten gaan zolang het niet donker was, maar we hadden niet gevraagd waarom. Op de terugweg moesten we dan de gewone weg maar nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Maar eerst hadden papa en mama nog een aperitief gedronken met Alec waardoor het al donker was toen we vertrokken. En we waren dan in het pikkedonker toch maar door de rijstvelden gegaan. Bij de warung ontmoetten we daarna een vrouw die Alec kende. Ze zei ook dat we op de terugweg de gewone weg moesten nemen, niet via de rijstvelden. We vroegen waarom eigenlijk en ze zei:”omdat die rijstvelden ’s nachts vol met slangen zitten”. Wooow, al goed dat we er niks van wisten toen we daar liepen...

Dan weer een spannend verhaal!!! Moet je lezen! 
Gisteren hebben we een trekking gedaan in de bergen. Dat was ONGELOOFLIJK!  We zullen het later nog helemaal vertellen maar nu in het kort:
Alec had een keigoede en keitoffe Balinese gids geregeld en zijn naam was Dodi. Hij is een vriend van Alec, al maken ze ook veel ambras, zei hij. Hij haalde ons ’s morgens op en we zijn de bergen in gereden, naar de ‘secret gardens’. Dat is een gebied met allemaal geheime plaatsen waarvan maar een paar gidsen weten waar die bijzondere plaatsen zijn. We zagen ook bijna geen andere toeristen. Op een bepaald moment parkeerde hij de auto en zijn we gaan lopen, op en neer, door rijstvelden, jungle, langs echt wel gevaarlijke bergranden, en zo. Ondertussen kwamen we ook allerlei planten en bloemen tegen waar hij uitleg bij gaf. Sommige dingen konden we proeven en ruiken: kruidnagel, limoengras, peper, chilipeper (niet geproefd :-))), pure cacao, kokosnoten, kiwi,kruiden, enz. Dodi maakte van bloemen ook een kroon voor mij. Dat rook ook lekker. We hebben ook een megagrote spin gezien (met een lijf van wel 7 centimer). Papa was er niet zo voor :-))). Maar de spinnen op Bali zijn niet giftig, zei Dodi.
Op een bepaald moment hoorden we water kletteren en achter de hoek waren de Aling Aling watervallen. Die zijn supermooi en hoog. Op en foto is dat bijlange niet zo mooi als in het echt. Toen waren we al helemaal nat van het zweet, en we wilden wel even verfrissen in de waterval. Maar Dodi zei dat we nog even verder gingen. Hij wilde helemaal naar boven aan de waterval klimmen (zweet zweet), want daar kende hij een beter plaatsje: the lagoon. Dat hebben we met wat moeite gedaan, en toen waren we echt drijfnat van het zweet. Maaaar: the lagoon was ongelooflijk mooi, met felgroen doorzichtig fris water. Eigenlijk een zwembad tussen rotsen en hangend groen (precies Disneyfilm), net voor de waterval 30 meter naar beneden dondert. Hopla, kleren uit en lekker fris zwemmen. Dat deed deugd. Daarna zijn we verder getrokken.

Uiteindelijk kwamen we in een klein bergdorpje. Die mensen waren heel vriendelijk en waren net een ceremonie  aan het voorbereiden voor de dag erna. Een jongen kroop meteen in een palmboom en hakte er drie kokosnoten uit. Die kapte hij open en daarin zat fris water. Toen het op was, kapte hij ze verder open en konden we de binnenkant opeten. Ik vond dat wel niet zo lekker, maar we moesten wel beleefd blijven... We kregen ook nog thee (met mieren in!!!) en een soort pomoencake in een bananenblad. Voor de rest gingen ze gewoon verder met hun werk, vooral jackfruit snijden, en ook paddestoelen en boontjes, paprika, enzovoort. Ze waren ook worst aan het maken met darmen en bloed. Dat was wel vies. Een beetje verder hingen twee varkens aan het spit. Wel wat vies allemaal maar daar is dat normaal. Na een half uurtje nam Dodi ons verder mee want hij wist nog een heel speciaal plekje. Papa had daarvan gehoord op internet, en hij had gevraagd of hij die plek wist. En dat was zo! Het is een plek met een vijftal watervallen na elkaar en eentje daarvan heeft een soort natuurlijke glijbaan gemaakt doorheen de tijd. Weinig toeristen vinden die plek maar Dodi wist het. En we zijn er geraakt na weeral wat klim en stapwerk. De waterval is zo’n 15 meter hoog en Dodi vroeg of we het wilden wagen. En we hebben het gedaan. Dodi heeft het ook allemaal gefilmd, maar dat laten we thuis wel zien. Het was heeeel spectaculair. Hier al wel een foto van de waterval zelf. 

Met dat water zijn we dus naar beneden gedonderd! Er lagen wel een paar zwemvesten voor de mensen die het wilden doen, en die hebben we toch maar aan getrokken. Dodi zei dat dat ook best was.Daarna zijn ik en mama nog van een rots van 4,5 meter in het water gesprongen en papa van een  meer dan 10 meter hoge waterval! Wooooow, OMG! Dat was wel griezelig. Dat hebben we ook op film :-)))). Hij moest er wel zijn verstand voor afzetten, zei hij. En zijn neus doet nu wel een beetje pijn omdat hij zijn neus vast had, maar door de inslag van het water heeft hij eigenlijk op zijn eigen neus geklopt.

We hebben nog wat sprongetjes gedaan, gezwommen, en Dodi had superlekker eten bij. Aan de watervallen kwamen we ook nog Nederlanders tegen, en er was een jongen van twaalf bij die de glijbaanwaterval niet durfde. Maar wij wel, hoor! :-)
Wacht tot je de film ziet!!!

Daarna hebben we nog een paar uren gestapt, veel gezien, bv de plaatsen waar ze hanengevechten doen in het geheim, want dat mag niet meet van de regering. We zagen ook toevallig twee hanen die net grote ambras hadden. 

Terug thuis hebben we alles verteld aan Amerikanen die hier ook een huisje hebben bij Alec. Die zijn vanmorgen vertrokken en nu zijn er twee Duitse meisjes en een Canadees gezin. Dat is wel gezellig allemaal. Vanavond gaat Yanti, de vrouw van Alec voor iedereen Indonesisch koken. Dat gaan de twee oudjes wel weer lekker vinden. Hopelijk is het niet te pikant. Papa vindt pikant tegenwoordig wel lekker.

We blijven een dag langer bij Alec en Yanti dan voorzien want het is hier wel plezant en papa vindt het ook leuk om ’s avonds met Alec glaasjes Arak te drinken. Dat is een drankje van Bali (soort rijstvodka). Niet alle Arak is lekker, maar deze blijkbaar wel.

Morgen vertrekken we dus, en gaan we voor de laatste 4 dagen naar het toeristische Seminyak. Dat gaat iets heel anders zijn. Papa gaat daar eerst naar de Mc Donalds gaan voor een Big MAC, want dan kan hij beter naar de wc. :-))))).

Op 8 augustus gaan we nog een dag naar Singapore, en 9 augustus zijn we op Schiphol.
Doeiiiii!

Groetjes van ons!