Naar Vietnam. Saigon tot Da Nang

2 augustus 2018 - Hoi An, Vietnam

Hallo allemaal. Hier nog eens een update van onze trip. 

Na het bezoek aan de killing fields hebben we gechilled bij het rooftop zwembad. We zijn ’s avonds nog lekker Aziatische tapas gaan eten bij Mama Wong’s (supperlekker!) . Na een laatste tuktuk ritje  zat het Cambodiaans avontuur erop. Dachten we. We keken naar de vliegtickets en bleek dat we eigenlijk ’s middags het vliegtuig hadden moeten nemen naar Ho Chi Minh City (Saigon) in Vietnam. We hadden ons een dag vergist… We hebben dan meteen gemaild naar Vietnam Airlines en ze antwoordden na tien minuten: “Dan neem je toch gewoon morgen het vliegtuig”. En klaar was kees, hahaha. Das alles ging gewoon verder zoals we dachten dat het was.

IN VIETNAM:

Ho Chi Mingh Stad (Saigon)

We kwamen in Vietnam aan, en met de visa was het een beetje gesukkel. Zelfs in China en Cambodja ben je op een kwartiertje binnen. Hier hadden we zelfs alles vooraf geregeld en het duurde toch nog bijna een uur. Maar soit, we zijn er.
Buiten zochten we een taxi, maar we wilden een officiële. We begonnen met 25 dollar bij de eerste aanbieder en uiteindelijk zijn we voor 3 dollar naar ons appartement gebracht. Dat was in een gigantisch gebouw met allemaal nieuwe appartementen. Wel dik in orde, heel modern, met zwembad en voor weinig geld. Eigenaars waren natuurlijk weer Chinezen. Het uitzicht over de stad en de rivieren was wel may en fik. We zaten 35 hoog.

De eerste dag hebben we ons voor het eerst aan scooters gewaagd. Nog niet zelf rijden, want dat zou zelfmoord zijn in Saigon. Het verkeer met letterlijk 9 miljoen scooters is WAANZINNIG. Ook als voetganger moet je gewoon keihard blijven gaan als je de straat oversteekt. Ze stoppen echt wel. Er zijn geen regels maar iedereen let op. En op een of andere manier werkt dat eigenlijk heel goed. Je moet gewoon durven doorgaan want als je wacht is het wél levensgevaarlijk. Ze verwachten dat je doorloopt. Bon, we zijn dus meegereden met een tour die wordt georganiseerd door leuke meisjes die je vanop de scooter de stad doen verkennen. Dat was echt suuuupergeweldig. We zijn de hele stad doorgetrokken en veel uitleg gekregen: o.a. het postkantoor, dat van dezelfde architect als de Eiffeltoren en het Vrijheidsbeeld is. Dat is nog van tijdens de Indo-China periode. Er is sowieso nog veel franse architectuur te zien in de stad. Verder gingen we ook nog naar het oudst nog bestaande koffiehuis van Saigon met KOUDE IJSKOFFIE. Saigon (en Vietnam in zijn geheel) is bekend voor zijn koffie. Koud, weliswaar. De vrouwen drinken het meestal met gecondenseerde melk, de mannen zwart met ijs. We vroegen hoe ze koffie maakten, en toen nam een oud vrouwtje ons mee naar de keuken waar ze alles liet zien. Verder nog langs Chinatown geweest, de lekkerste Bahn Mi gaan eten (frans stokbrood met gemarineerd varkensvlees en groentjes). Dat is een vietnamees ontbijtgerecht maar nu meer en meer ook tijdens de dag. Het is ook ooit geintroduceerd door de fransen. We zijn daarna de bloemenmarkt en de centrale markt gaan bezoeken, waar we nog een grappig filmpje hebben gemaakt van een verkoper die de hele tijd karaoke zingt. Alle vietnamezen, jong en oud, doen dat ongegeneerd. Dat is soms heel geestig. De meisjes waren ook oprecht geinteresseerd in waar we vandaan kwamen, en we konden heel plezant met hen babbelen over vanalles. Zo zeiden ze dat niemand ‘Ho Chi minh City’ zegt, maar wel gewoon Saigon zoals vroeger. Er is weinig protest, maar weinigen zijn content met het regime en de partij. Het gaat wel beter, en dat zie je ook, maar er is nog een weg te gaan. Vegeleken met Cambodia zijn ze hier gewoon rijk. 

De volgende dag zijn we door de stad gaan wandelen na de ochtenddip in het zwembad. In de namiddag hebben we het War Remnants Museum bezocht waar je heli’s, vliegtuigen en vooral veel gruwelijke foto’s kan zien. Ook een originele print van het bekende napalm meisje was hier. Toch viel het in zijn geheel wat tegen, en het mag toch wat meer onderhouden worden. Veel info hebben ze niet in het engels en soms is het ook erg anti-amerikaans, al is dat ook weer wel begrijpelijk vanuit de partij-optiek.

Een dag later zijn we op de trein gestapt richting Nha Trang. Een ritje van 8 uren. 

Nha Trang en Da Nang

Dat viel eigenlijk wel mee al bij al. Je ziet veel en je raakt hier en daar wel aan de klap met een of andere Fin of Spanjaard of een Vietnamees die je niet verstaat of zijn engels wil oefenen (wat er eigenlijk zeer weinig kunnen trouwens). In Nha Tran zijn we een paar dagen gebleven (ook in een Chinees megacomplex met appartementen) om te relaxen aan het strand en marktjes te doen. Er is in feite niet zoveel te zien maar we amuseren ons wel. Wel een scheerbeurt voor de papa betaald bij een lokale barbier voor 1 dollar. De dag nadien hebben we een hele dag strand gedaan. De daaropvolgende nacht was ik wakker geworden bij zonsopgang en ik keek naar het strand. Dat zat VOL mensen, honderden, om 05u00 in de ochtend!  Maar het was wel heel mooi om te zien met de zon die boven de zee kwam piepen. Dus besloten we om de dag nadien ook op te staan voor zonsopgang, om 04u45. We zijn naar het strand gegaan en dat was zalig. Alle vietnamese werkmensen waren daar om te zwemmen, niet één toerist buiten ons. En die mensen vonden het keitof dat wij daar ook waren. Blijkt dat in heel vietnam de kustmensen zwemmen bij zonsopgang, voor de meute van de toeristen en om wakker te worden. Een soort van dagelijks ritueel. Heerlijk was dat, met de zon die er dan zachtjes bij kwam. 

Van Nha Trang naar Da Nang zijn we weer met de trein gegaan, 10 uren deze keer. Het was weer zo voorbij. Mooie zichten en er was een heel vervelende jongen die heel goed engels kon maar tot vervelens toe bleef babbelen. We hebben uiteindelijk moeten zeggen dat hij terug naar zijn plaats moest. Er was wel een hoek af bij die jongen en het was zeer vermoeiend. Maar ondertussen waren we weeral een eind verder.

In Da Nang zaten we vier dagen bij Tranh, een frans sprekend meisje in een AirBnb homestay. Een gezellig huisje in het midden van de stad, heel frans-vietnamees. Hier hebben we voor het eerst zelf scooters gehuurd om rond te trekken. Best wel een drukke stad, maar we waren het systeem snel gewoon en in feite lukt dat na een tijdje  echt goed. Het gaat om durven en rekening houden met wat anderen doen. Agressie in het verkeer hebben we nog niet gezien, verrassend genoeg. Misschien dat we het later in Hanoi ook wel wagen. Het bespaart ook veel geld en tijd omdat je zelf overal naartoe kan zonder ‘tours’ te boeken. We zijn dan de bergen ingereden, op zoek naar Lady Buddha. Dat is een vrouwelijke buddha. Zij heeft zowat dezelfde weg afgelegd als de echte en wordt in sommige streken ook vereerd. In de bergen staat een gigantisch beeld van haar van 70 meter hoog dat over de hele stad uitkijkt. Ook toch wel een zeker may en fik gehalte. Daarmee gepaard gaand vereren de chtistenen hier ook heel erg Maria. Er zijn veel beelden van Lady Buddha, maar je ziet bij heel wat mensen en bij kerken ook Maria’s. De natuur rond het beeld op de berg is prachtig, met nog veel mooie boeddhistische tempels en pagoda’s. We zijn nog rondgereden, een aap tegen gekomen, en op de piek van een berg een prachtig uitzicht gaan bewonderen. Daar staat ook een beeld van een schaakmeester, waar je voor een foto tegenover kan zitten. De rest van de dag prachtige routes gedaan in de natuur. We hebben nog een duizend jaar oude waanzinnige uitgegroeide boom gezien waarvan ik niet eens weet hoe ik het moet beschrijven, zo groots. Uiteindelijk zijn we gestopt aan een lokaal strandje waar enkel een paar vietnamezen zaten. Maar wel heel mooi en gezellig. Het valt ons nu ook op dat hoe verder je van de stadswereld bent, hoe vriendelijker de mensen zijn. Op ‘den buiten’ krijg je steeds een ‘hello’ en een glimlach in Vietnam.En ons Lou zien ze als een neergedaalde engel.
In Da Nang zijn we met de brommer ook naar de Ba Na Hills gereden waar ze die nieuwe knappe brug hebben gebouwd die ik op facebook had gezet. Echt wel cool. Daar kwamen we ook iets vreemd tegen wat toch wel typerend is voor de veranderende wereld. In Ba Na Hills is een pretpark, waar ze ‘tentoonstellen’ hoe Europa is. DAT LIJKT DUS NERGENS OP maar al die nieuwe middenstands-vietnamezen en rijke chinezen vinden dat fascinerend. Er zijn zoals in Disney optochten met historische figuren uit Europa dat ZOOOO slecht is nagedaan. Echt ongelooflijk. Heel raar om daar dan als europeaan te lopen. Mensen vroegen Lou en zelfs mij voor mee op de foto te komen. Sunworld in Ba Na Hills: eentje om te ontouden, hoor, hahaha!

Ik had aan Tranh gevraags om een cooking class te voorzien, maar niet zo’n typische met een chef van een restaurant maar met iemand die ze kent die goed kan koken. We wilden vooral meer weten of dressings en de betere lenterolletjes. Dus kwamen er ’s avonds twee vriendinnen voor een prijsje uitleg geven. Heel gezellig, en goed geleerd hoe het moet. Gaan we thuis zeker proberen want het was héérlijk gelukt allemaal.

De dag nadien zijn we vertrokken naar Hoi An. Dat is een apart verhaal, want dat was heel erg bijzonder. Daar zijn we uiteindelijk bijna een hele week gebleven en daar heben we de hele omgeving uitgescooterd. Dat vertellen we eerstdaags wel.

Foto’s

3 Reacties

  1. Nonkel Jaak:
    2 augustus 2018
    Amai, ik krijg alweer goesting om nog eens te gaan. Zeker ook een bahn mi met paté proberen. Zeer lekker, trouwens a propos, wist je dat er 100 m verder bij ons in herentalsstraat een bahn mi-zaakje is? Dus volgende keer geen Abu Simbel maar bahn mi?
    Veel plezier nog en denk eraan “the best is yet to come” (noord Vietnam)
  2. Indy:
    2 augustus 2018
    Jeetje wat een lang verhaal
  3. Oma:
    4 augustus 2018
    Hallo,
    Wat een opstel !
    Zo kunnen wij uw doen en laten goed volgen en hebben we ook kennis gemaakt met Lady Buddha. (Lady Maria kennen we al lang)
    we kijken al uit om de lenterolletjes met lekkere dressing te komen proeven.
    Intussen zijn jullie weeral een stuk verder gereisd en wachten wij op het volgende verhaal.
    Profiteer nog van de laatste week en dan Welkom in Turnhout.
    Groetjes. Xxx. oma